Al eerder schreef ik hier over minimalistische
hardloopschoenen, die steeds populairder worden. Veel mensen loven de schoenen vanwege de “meer
natuurlijke” loopstijl en refereren naar vroeger, toen er nog geen
hardloopschoenen bestonden, en naar snelle Afrikaanse atleten die op blote
voeten een wedstrijd winnen. Lopers hopen op minimalistische schoenen sneller
te kunnen lopen. Ook zijn er aanwijzingen dat lopen met minimalistische
schoenen leidt tot minder blessures, iets wat bewegingsonderzoekers van de RUG
ook bestuderen.
Maar niet alle meningen zijn even positief. Want door het
gebrek aan vering in de schoenen krijg je hardere klappen op je voet, en dat
leidt tot meer stress in de onderste ledematen. De American Podiatric Medical
Association (www.ampa.org) schreef in 2012
dat er nog onvoldoende wetenschappelijk onderzoek gedaan is naar de voor- en
nadelen van minimalistic running.
Vooral wanneer hardlopers voor het eerst beginnen met minimalistic running is er een grote kans op blessures. Tijdens
deze overgangsperiode moeten hardlopers een transitie maken van landen op de
achtervoet naar landen op de voorvoet, en dat is niet zo makkelijk. Bij een te
snelle overgangsfase komen er te snel klappen op de botten in de voorvoet, die
daarop niet voorbereid zijn. Dat kan leiden tot stressfracturen (botscheurtjes
die kunnen uitgroeien tot botbreuken) in de voet. Het is lastig zulke
stressfracturen in een vroeg stadium op te sporen, omdat pas de échte breuken op
een röntgenfoto te zien zijn. Ook pas op dat moment ontstaan pijnklachten.
Met MRI-scans van de voet zijn de voorstadia al wel te
detecteren. Op die scans is beenmergoedeem te zien: een verandering in hoe het
beenmerg eruitziet en een goede maat voor “stress” op de botten. Onderzoekers
uit Utah en Arizona wilden onderzoeken of ervaren hardlopers, die overstappen op
minimalistische schoenen, inderdaad een hoger risico hebben om zulke
botscheurtjes en botbreuken te ontwikkelen. Voor het onderzoek werden 21 mannen
en 15 vrouwen, allen ervaren recreatieve hardlopers, verdeeld over twee
groepen: één groep bleef normale schoenen dragen, en één groep kreeg Vibram
Fivefingers. Ze moesten allen hun normale afstanden blijven lopen (gemiddeld 20-40
kilometer per week) gedurende 10 weken, waarbij de Vibram-groep geleidelijk
moest overstappen naar de minimalistische schoenen. Hierbij mochten de lopers zelf
kiezen hoe vaak ze de Vibram-schoenen gebruikten. Zo gaat het ook als hardlopers
zélf zulke schoenen aanschaffen. Wel werd de lopers gevraagd exact bij te
houden hoeveel kilometers ze in gewone en Vibram-schoenen liepen.
Voor en na de periode van 10 weken werd van alle
proefpersonen een MRI-scan van de voeten gemaakt waarbij gekeken werd naar
beenmergoedeem. Met scores (0-4) wordt de mate van het oedeem aangegeven. Hoewel
het slechts een kleine studie was, waren de verschillen groot tussen de groepen
groot: in de groep gewone hardlopers werd slechts bij één van de 17 personen
een toename van beenmergoedeem gevonden (score 2-4), terwijl in de Vibram-groep
dit bij 10 van de 19 deelnemers gezien werd. Bij de vrouwelijke deelnemers
werden meer veranderingen gezien dan bij de mannelijke deelnemers.
Een minpuntje van de studie, schrijven de onderzoekers, is
dat de deelnemers in de Vibram-groep gemiddeld meer kilometers liepen dan de
deelnemers met gewone schoenen, dit mochten ze namelijk zelf kiezen. Maar toch denken de Amerikanen dat de grote
verschillen veroorzaakt kunnen zijn door de snelle overgang naar de
minimalistische schoenen. Ze hebben nog geen duidelijke biologische
verklaringen voor hun observaties maar waarschuwen hardlopers wel: als je dan
toch minimalistische schoenen wilt gebruiken, neem dan een lange overgangsperiode
van meer dan tien weken en bouw heel langzaam je aantal kilometers op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten