Ofwel: Sudden Death During the Triathlon, Journal of the American Medical Association, 2010
Soms worden sporters in het vroege voorjaar letterlijk overdonderd door warme(re) weersomstandigheden. Bijvoorbeeld tijdens de marathon van Rotterdam dit jaar, al enkele maanden geleden. Voor lopers die de hele winter in de kou getraind hadden was dit behoorlijk zwaar, veel mensen haalden dan ook de eindstreep niet. In 2007 werd om deze reden (met nog extremere temperaturen) de marathon na 3 uur afgelast - ook omdat de plotselinge dood (sudden death) van een loper in 2006 bij de organisatie nog vers in het geheugen zat.
Vaak is een hartaanval de oorzaak van sudden death. Zulke gevallen zijn het meest bekend bij voetballers, waar dit door live tv-opnames veel media-aandacht krijgt. Vaak gaat het om ogenschijnlijk gezonde, sportieve (en vaak jonge) mensen en is het op het eerste gezicht niet goed te begrijpen hoe zij opeens dood neervallen. Bij onderzoek achteraf blijkt dat deze mensen vaak mutaties hebben in bepaalde genen, die de onderliggende oorzaak zijn van de hartproblemen. Ook worden vaak “oude” infarcten gevonden, die onopgemerkt zijn gebleven.
Gevallen van sudden death tijdens de triathlon zijn ook bekend, hoewel er minder aandacht voor is in de media. Een groep onderzoekers uit Minnesota onderzocht dit verschijnsel bij bijna 3000 triatlon-wedstrijden in de VS gedurende 2 jaar (artikel). Alle afstanden werden bekeken, waarbij het onderscheid werd gemaakt op basis van de zwemafstand (kort: <750m, midden: tussen 750 en 1500m en lang: >1500m). Totaal deden er 959.214 mensen met al deze wedstrijden mee, waarvan 14 onfortuinlijke deelnemers de triatlon niet overleefden (1.5 per 100.000 deelnemers). De sterfgevallen werden niet alleen gezien bij de zware, lange afstanden, ook bij de korte afstand waren er 6 gevallen van sudden death (1.4 per 100.000 deelnemers). Bij zowel de midden- en lange afstand waren het er 4 (resp. 1 en 2.8 per 100.000).
Daarmee lopen triatleten een tweemaal hogere kans op sudden death dan marathon-lopers; in een grote studie van marathons in de VS werden 26 sterfgevallen gezien onder zo’n 3 miljoen hardlopers (0.8 sterfgevallen per 100.000 deelnemers) (zie hier). Maar waarom is zelfs een korte triathlon gevaarlijker dan een marathon? In de studie viel het op dat van de 14 sterfgevallen tijdens de triatlon, 13 tijdens het zwemmen optraden. Bij slechts één deelnemer deed de fietstocht hem de das om. De onderzoekers denken dat de chaos bij het begin van de race, waarbij veel mensen tegelijk het water inrennen, mogelijk stress veroorzaakt wat kan bijdragen aan een plotselinge hartstilstand. Hiernaast heeft koud water al een effect op het hart (dat zal elke buitenwaterzwemmer bekend zijn), waardoor sluimerende hartproblemen ineens fataal kunnen zijn.
Nader onderzoek bij 9 van de sterfgevallen wees uit dat 7 van hen inderdaad een (onontdekte) hartafwijking hadden, wat de oorzaak geweest kan zijn van de acute hartstilstand. Kortom, zwemmen is gevaarlijker als je al een hartafwijking hebt, maar als je levend uit het water komt, maak je de wedstrijd wel af.
Dit stuk verscheen in de Tribune, het clubblad van Triathlonvereniging GVAV Groningen
Soms worden sporters in het vroege voorjaar letterlijk overdonderd door warme(re) weersomstandigheden. Bijvoorbeeld tijdens de marathon van Rotterdam dit jaar, al enkele maanden geleden. Voor lopers die de hele winter in de kou getraind hadden was dit behoorlijk zwaar, veel mensen haalden dan ook de eindstreep niet. In 2007 werd om deze reden (met nog extremere temperaturen) de marathon na 3 uur afgelast - ook omdat de plotselinge dood (sudden death) van een loper in 2006 bij de organisatie nog vers in het geheugen zat.
Gevallen van sudden death tijdens de triathlon zijn ook bekend, hoewel er minder aandacht voor is in de media. Een groep onderzoekers uit Minnesota onderzocht dit verschijnsel bij bijna 3000 triatlon-wedstrijden in de VS gedurende 2 jaar (artikel). Alle afstanden werden bekeken, waarbij het onderscheid werd gemaakt op basis van de zwemafstand (kort: <750m, midden: tussen 750 en 1500m en lang: >1500m). Totaal deden er 959.214 mensen met al deze wedstrijden mee, waarvan 14 onfortuinlijke deelnemers de triatlon niet overleefden (1.5 per 100.000 deelnemers). De sterfgevallen werden niet alleen gezien bij de zware, lange afstanden, ook bij de korte afstand waren er 6 gevallen van sudden death (1.4 per 100.000 deelnemers). Bij zowel de midden- en lange afstand waren het er 4 (resp. 1 en 2.8 per 100.000).
Daarmee lopen triatleten een tweemaal hogere kans op sudden death dan marathon-lopers; in een grote studie van marathons in de VS werden 26 sterfgevallen gezien onder zo’n 3 miljoen hardlopers (0.8 sterfgevallen per 100.000 deelnemers) (zie hier). Maar waarom is zelfs een korte triathlon gevaarlijker dan een marathon? In de studie viel het op dat van de 14 sterfgevallen tijdens de triatlon, 13 tijdens het zwemmen optraden. Bij slechts één deelnemer deed de fietstocht hem de das om. De onderzoekers denken dat de chaos bij het begin van de race, waarbij veel mensen tegelijk het water inrennen, mogelijk stress veroorzaakt wat kan bijdragen aan een plotselinge hartstilstand. Hiernaast heeft koud water al een effect op het hart (dat zal elke buitenwaterzwemmer bekend zijn), waardoor sluimerende hartproblemen ineens fataal kunnen zijn.
Nader onderzoek bij 9 van de sterfgevallen wees uit dat 7 van hen inderdaad een (onontdekte) hartafwijking hadden, wat de oorzaak geweest kan zijn van de acute hartstilstand. Kortom, zwemmen is gevaarlijker als je al een hartafwijking hebt, maar als je levend uit het water komt, maak je de wedstrijd wel af.
Dit stuk verscheen in de Tribune, het clubblad van Triathlonvereniging GVAV Groningen
